[groep 8] Thema bezoek aan Corrie ten Boom huis
Vorige week maandag zijn wij op bezoek geweest bij het Corrie ten Boomhuis. Ik wilde hier graag een blog over schrijven, maar een van de kinderen had bij haar taal opdracht het al zo mooi beschreven, dat ik haar verhaal hier neerzet.
Eerst gingen we naar de Corrie ten boomhuis en ik voelde al in mijzelf dat het een leuk uitje ging worden en dat ik er veel van ging leren. Toen we daar aankwamen gaf het mij al een goede indruk. Toen de mevrouw die ons begeleidde ons binnenlaat dacht ik echt: Wow, ik heb nog nooit zo'n bijzonder huis gezien. Ze gaf ons een warm welkom.
Toen ik naar boven liep en ging zitten kregen we van de andere twee mensen die ons ook gingen begeleiden een lekker soesje en wat limonade. Ik keek even goed om me heen en ik zag allemaal oude schilderijen en een soort oude televisie. De mevrouw die ons binnenliet ging zelfverzekerd staan en vertelde een super mooi verhaal over wat er vroeger met het huis is gebeurd en wat er allemaal met Corrie en de rest van haar familie is gebeurd. Ik zat er zo lekker in, want ze vertelden het zo mooi. Ik had ook echte plaatjes in mijn hoofd hoe dat verhaal er nou echt uit had gezien. Toen ze klaar was met praten werden we in drie groepjes verdeeld en werd ik met een paar andere klasgenootjes naar een soort oude kamer gebracht waar Corrie en de andere mensen die ze hielp vroeger aten. Daar mochten we aan een eettafel gaan zitten en ging de mevrouw die ook de deur opendeed werd zo'n echt gebeurd verhaal vertellen. We mochten vragen stellen en ze stelden ook vragen aan ons.
Toen ze klaar was met het prachtige verhaal vertelde ze iets wat vroeger ook moest gebeuren als de mensen die moesten onderduiken ook moesten doen. Ze zei dat we als ze aan een soort bel trok ons bord en bestek die op het kleine tafeltje stond moesten pakken en naar boven op de lange traptreden moeten sluipen als muizen en als maar op die trap moesten lopen totdat we de moeder van gustav zagen die ons de weg wees naar de kast waar we moesten onderduiken. Het was super gaaf,want we moesten echt onder een luik die in een oude kast was verborgen door om in een soort geheime kamer achter de kast te komen. Het was zo gaaf,omdat ik niet wist wat er ging gebeuren. We moesten met z'n zessen op elkaar gepropt wachten en muisstil zijn.
Uiteindelijk hadden we er ongeveer 4 minuten over gedaan om onze borden te pakken, de trap op te gaan en door dat luik heen te gaan. Het moest namelijk op tijd en we waren uiteindelijk tweede geworden, want een ander groepje had het net wat sneller gedaan dan ons. Maar daar draaide het niet om vond ik. Ik vond het een supercoole belevenis. De mevrouw die ons begeleidde had ook nog andere dingen verteld over Corrie ten Boom en haar geschiedenis en we gingen naar buiten naar een soort monument waarop een aantal namen stonden die uiteindelijk zijn doodgeschoten of op een andere manier zijn overleden. We kregen van de mevrouw een steentje en moesten eerst een minuut stil zijn. Dat vond ik erg aangenaam. Toen wij een minuut stil waren en aan de mensen dachten die waren gesneuveld mochten we een steentje leggen. Zelf had ik er ook een bloemetje bijgelegd.
Toen we weer terug gingen naar het huis van Corrie ten boom gingen we nog even zitten in de woonkamer en kletsen we nog even bij. En toen was het alweer klaar. Dat vond ik zo jammer, want ik vond het zo leuk en bijzonder. Ik heb de mevrouw die ons begeleidde heel erg bedankt en gezegd dat ik het heel mooi vond.
