Cultuur en klotsende oksels

Een bijzondere dag waarop verschillende kanten van onze cultuur een plek krijgen.

Tijdens de lunch vertel ik, vanuit Trefwoord, het verhaal dat Homerus beschrijft in één van zijn beroemde gedichten. Het gaat over Het paard van Troje, dat wordt gebouwd onder leiding van Odysseus. Een manier om te werken aan een verborgen doel. Delen van het verhaal waren al bekend bij een paar kinderen en anderen zullen het beslist nog gaan horen op het Voortgezet Onderwijs, want verhalen uit de Griekse oudheid horen bij onze cultuur.

Een introductie op de tekst 'het begin van kleding', belicht een deel van onze Christelijke cultuur. Waarin Adam en Eva als scheppingen van God zich bedekken uit schaamte. Op mijn vraag waarom ze dat zouden doen komen er verschillende ideeën: "Wat je ook ziet, niet m'n piep" en "Ik loop hier niet op het naaktstrand", "Het is camouflage" Maar ook: "Waar moet je je nou voor schamen?"

En terwijl ik op zoek ben naar een bruggetje om de kinderen na te laten denken over problemen en oplossingen die de mensen tegen kwamen toen ze zich wilden gaan bedekken / kleden, steekt één van de kinderen zijn vinger op. "Juf, werden Adam en Eva geschapen als baby's of als grote mensen?" "Die werden geschapen als grote mensen,"reageer ik. "Maar dan kunnen ze toch helemaal niet denken?" was de vervolgvraag. "Eh..tja, wat een interessante vraag! Ik weet hier zelf het antwoord ook niet precies op,"moet ik toegeven.

"Dat we Homo Sapiens zijn moge duidelijk zijn; denken dat kunnen ze!"

We laten na het lezen de tekst even rusten voor een volgende keer want de kinderen houden de tijd precies in de gaten: Op het bord staat dat de cursus borduren en haken vandaag start. Ze hebben zin in dit stuk oud-Hollandse cultuur!

Met de helft van de groep gaat juf Corline borduren. De kinderen leren de rijgsteek, de stiksteek, de kruissteek en de festonsteek. Deze technieken zullen ze later in het thema nodig hebben als ze iets moeten gaan maken dat niet aan elkaar valt te nieten, te lijmen of te plakken met tape. In het tussenlokaal leid ik de kinderen in in de wondere wereld van het haken. Mijn inschatting van hun vaardigheden moet ik bijstellen als ik merk dat een lusje maken hogere wiskunde blijkt te zijn voor ze. Ik doe een rondje en voorzie iedereen van de aanvangssteek. Ik demonstreer, in slowmotion èn herhaling de stappen. Van de veertien kinderen zijn er dan 3 die aan de slag gaan en met succes. De anderen vragen allemaal mijn hulp. Ik krijg het warm en warmer...

Aan het eind van de dag gaan de kinderen naar huis met in hun rugzak (als ze dat wilden) hun haaknaald en bol wol maar ook en ongemerkt puzzelstukjes van onze cultuur, waarin zij zelf hun plek aan het vinden zijn.

Nanette Wagenaar
Groep 6