Sportdag op z'n Werkschuits

Vandaag was er een sportdag georganiseerd door de vakleerkracht gym voor de groepen 1 t/m 3. De groepjes en spelletjes werden begeleid door kinderen uit groep 8. Al ver voor de afgesproken tijd kwamen de eerste groep achters om te helpen met het klaarzetten van de spelletjes op het veld. Spullen werden verzameld en gesjouwd en met behulp van een plattegrond werd alles in positie gebracht. De ochtend werd gestart met een warming-up waarbij heel groep 8 de “Passapas” van Kinderen voor Kinderen danste en alle jonge kinderen enthousiast hun voorbeeld volgden.

Dat er in de klas aandacht was besteed aan de rol van (spel-) begeleider bleek al snel toen de kinderen die een groepje begeleidden, hun groepje ging ophalen. Ze waren gekleed in dezelfde kleur als de kleurnaam van het groepje. Zo kon een vierjarige dus heel snel zijn of haar begeleider terugvinden!

“Nou, maar dat is al heel knap hoor!”

Met alle geduld van de wereld werden spelletjes uitgelegd, voorgedaan, en aangepast aan het niveau van de kinderen. Bij aanvang zei één van de spelleiders: “Ik gooi zo de bal naar je toe en dan mag je ‘m terug gooien en je naam zeggen. Dan leer ik je een beetje kennen.” En na zo’n opwarmrondje startte het eigenlijke spel dat hij begeleidde, maar steeds met een variatie. De kinderen werden aangemoedigd, successen werden uitgebreid gevierd en teleurstellingen werden gekeerd door: “Nou, maar dat is al heel knap hoor!”


Even verderop liep een groepsleider met een hele rits kinderen achter zich aan. “Ze moeten allemaal plassen juf! Behalve één.” En die ene mocht alvast een proefronde spelen met de spelbegeleider. Bij de picknicktafel kwam ik een groepsleider tegen met één kind. “Hij had dorst, de anderen zijn nog bij het spel”, vertelde hij. En na een denkpauze vervolgde hij: “Ik realiseer me nu dat ik ook even aan de anderen had moeten vragen of ze dorst hadden natuurlijk.”

De tijdbewaker liep met een megafoon over het veld. Dat deed hij als een volleerd scheidsrechter, want twee minuten voor tijd seinde hij naar zijn klasgenoten dat ze nog twee minuten te gaan hadden.

Natuurlijk waren er ook jonge kinderen die hun eigen gang wilden gaan op zo’n bijzondere dag. Die lekker op een randje wilden zitten, even wilden liggen in het zonnetje, of geen zin hadden in het spel dat aan de beurt was. De begeleiders waren echter niet voor één gat te vangen. Ze hebben alles in het werk gesteld om hun groepje bij elkaar te houden en het spel tot het laatst aantrekkelijk te houden. Hoe leuk is het als jouw grote spelbegeleider je helpt met het oplossen van de puzzel en dus eigenlijk een beetje valsspeelt? Of als je wordt opgetild om toch een keer te kunnen scoren? Dat alles vroeg best wat energie.

De stickers op de shirts van de jonge kinderen lieten gedurende de ochtend los. Dat was geen probleem want hun namen zijn nu bekend bij de kinderen uit groep 8. Als er een kind zijn groepje kwijt was riep wel iemand: “Hé! Die hoort bij jou!”

"Kijk. Zo doen we dat op De Werkschuit!"

Terug in groep 3 keek ik met de kinderen terug op de ochtend. Ze vonden het geweldig. Natuurlijk vroeg ik hen naar welk spel ze het leukst vonden, maar ook vroeg ik hen hoe de kinderen uit groep 8 hen hadden geholpen. Ze vonden het heel fijn, grappig en leuk. Uit twee kanten van de klas hoorde ik: “Misschien kunnen we iets voor hun maken om te bedanken?” Kijk. Zo doen we dat op De Werkschuit!

Ik kijk vol trots terug op een geweldige ochtend. Trots op de kinderen uit groep 3 die zo zelfstandig, vol vertrouwen en met heel veel plezier de spelletjes hebben gedaan. En trots op de kinderen uit groep 8 die vandaag maar weer eens hebben laten zien dat wat ze kunnen zich niet alleen / altijd laat vangen in een score. Gelukkig maar!

Nanette Wagenaar
Leerkracht groep 3 en 6/ OGO-coach

Ander nieuws

[Groep 2/3A] Hoe zit een schoen in elkaar?

Luuks moeder werkt voor een sportschoenen merk en heeft de kinderen verteld over hoe een schoen gemaakt wordt. Ze had interessante materialen mee. Zoals 2 plakken gel. De gel zit in een schoen om te zorgen voor een goede demping. Als je er een ei op laat vallen, gaat deze niet stuk. Dat was een mooi proefje!

Schoen gezet, maar... niets erin?

Dinsdagmiddag mochten de kinderen hun schoen zetten. Vol verwachting kwamen ze op woensdagochtend de klas binnen. Maar... er zat niets in de schoen? Er was wel een brief van Sinterklaas. De pieten hebben de cadeautjes verstopt! Na tot 10 geteld te hebben mochten de kinderen van Sinterklaas zoeken. Wat een enthousiasme! 1 jongen vond er 1 en gaf deze aan een vriendinnetje. Zelf ging hij verder zoeken. De laatste was heel moeilijk te vinden. Iedereen hielp mee om te zorgen dat het het laatste kind een cadeautje had. Prachtig! En daarna lekker smullen!

[Groep 2/3A] Op bezoek in de schoenenwinkel

Maandag brachten we met groep 2/3A een leerzaam bezoek aan schoenenwinkel Van Haren, als onderdeel van het huidige onderbouw thema 'de schoenenwinkel'. De kinderen hebben heerlijk kunnen rondkijken: welke schoen is het grootst? Welke schoen vind jij mooi? Welke schoen zou jij niet willen dragen? Hoe staan de schoenen in de winkel opgesteld? Je ziet 1 schoen, waar is die andere? Hoeveel kosten de schoenen? Hoe ziet het magazijn eruit? Welke maat heb jij en hoe kun je dit meten? Echt een kijkje in de dagelijkse praktijk.

[Groep 1/2a] Passen en meten

De Sint wil graag nieuwe schoenen bij zijn nieuwe pak. Maat 42 heeft hij. We bekijken onze eigen schoenmaat en zo weten we ook welke schoen wel of niet past. Schoenen worden in schoenendozen gedaan. Soms past het en soms niet. Ze zijn druk met passen en meten en de begrippen groot, groter, te klein, te breed en smal vliegen juf om haar oren.